عید در عیدست ماهِ غـرقِ انوارِ رجـب           در مـیان سـال بر (مـاه خـدا) دارد لـقب
شد به عنوان مه مـولـود کـعـبه منتخـب           شد به یمن دو عـلی و دو محمد منتجـب

‌در رجـب بـاب الـمـراد نسل احـمد آمده

در بـر سـوّم عـلـی، سـوّم مـحـمـد آمـده

شد دهم روز رجب، یک ماه کامل آمده           دلبری شـایـسـته بر دل‌هـای سـائـل آمده
بحرِ غـم‌های رضا را اصل ساحـل آمده           در برش حـیدرجَـنَم، زهـرا شمـایل آمده

شد شکوفا در میان عرش، لبخـند رضا
شد درخـشان آسـمان با ماه دلـبـند رضا

بر رضا شاه خراسان بهتر از این عید نیست           آمده آن شاه که بر عصمتش تردید نیست
گر نباشد نور او در آسمان خورشید نیست           معرفت بر ذات پاکش کمتر از توحید نیست

خط به خط اوصاف او شرحی به اوصاف خداست
او جوادابن علی، دردانۀ مولا رضاست

سروری والانشین از نسل بی‌همتاست او           گوهری نیکوگهر از هشتمین دریاست او
کاظمینش شیعـیان را جنة الـمأواست او           شیعیان را مثل جدّش باب حاجت هاست او

از کرامت او شده باب المـراد اهل بیت
از سخا و جود و رأفت شد جواد اهل بیت

خلقتـش بـوده شـبـیه کـلّ اجـدادش نـکـو           می برد از ابن اکثم عـلم و حلـمش آبـرو
می شود هر شیعه‌ای حاجت روا از جود او           شد بـرای مـا دعــا پـائـیـن پـایـش آرزو

سرمۀ چشمان عشّاق است خاک کاظمین
شد ضریح باصفایش بر همه نور دو عین

اوست الحـق بعد بـابـایش امام و پـیـشوا           می شود او رهنمای شیعیان بعد از رضا
یک نگـاه او شود بر درد بی‌درمان دوا           می شود با حُـبّ او مقـبول طاعات خـدا

شکر ایزد بر رضا هستم غلام خانه‌زاد
زاده من را مـادرم با مِهـر آقـایـم جـواد